Nawarstwienie obu cieczy jest możliwe dzięki różnicy w gęstości wykorzystanych roztworów. Mniejsza gęstość metanolu (ρ = 0.79 g/cm³) w stosunku do gęstości stężonego kwasu siarkowego(VI)  (ρ = 1.83 g/cm³) umożliwia umieszczenie alkoholu na powierzchni kwasu.

Manganianu(VII) potasu dodany do probówki z kwasem siarkowym(VI) i metanolem, zatrzymuje się na granicy faz tych dwóch cieczy. W pierwszej kolejności manganian(VII) potasu reaguje z kwasem siarkowym(VI) zgodnie z równaniem (Bielański, 2010; Bailer & all, 1973):

H₂SO_4(st.) +  2KMnO₄ → K₂SO₄ + Mn₂O₇ + H₂O

Powstały w wyniku tej reakcji tlenek manganu(VII) Mn₂O₇ tworzy zielone smugi opadające na dno cylindra.

Tlenek manganu(VII) jest związkiem nietrwałym i w temperaturze ok. 55 ^oC ulega reakcji rozkładu do tlenku manganu(IV) i tlenu (Bielański, 2010), którego pęcherzyki możemy zaobserwować na filmie. Rozkład ten jest zgodny z równaniem reakcji:

2Mn₂O₇ → 4MnO₂ + 3O₂

Obserwowalny brunatny osad utworzony na granicy faz to tlenek manganu(IV) – MnO₂. Uzyskanie wymaganej temperatury do zajścia powyższej reakcji nie jest trudne, zważywszy na fakt, że podczas rozcieńczania stężonego kwasu siarkowego(VI) wydziela się duża ilość energii na sposób ciepła.

Powstały w wyniku tej reakcji tlen utlenia alkohol metylowy, czemu towarzyszą pojawiające się na granicy faz iskry i charakterystyczne trzaski.

2CH₃OH + 3O₂ → 2CO₂ + 4H₂O

Należy uważać, aby biegnąca gwałtownie reakcja nie spowodowała przeskoczenia iskier na powierzchnię alkoholu. Może to spowodować inicjację reakcji spalania alkoholu z udziałem tlenu z powietrza, jak było to widoczne na filmie podczas wylewania mieszaniny.

Przedstawiany ciąg równań stanowi reakcję główna. Należy pamiętać, że równolegle biegną m.in. procesy utleniania alkoholu przez KMnO₄ i Mn₂O₇ prowadzące do otrzymania kwasu HCOOH i innych produktów ubocznych.

UWAGA! Substancje niebezpieczne:

• Kwas siarkowy(VI)
• Alkohol metylowy 
• Manganian(VII) potasu 

Literatura

Bailer, J. C., Emeléus, H. J., Nyholm, S. i Trotman-Dickenson, A. F. (1973). Comprehensive Inorganic Chemistry. (J. C. Bailer, Red.) Oxford: Pergamon Press.

Bielański, A. (2010). Podstawy Chemii Nieorganicznej (wyd. szóste). Warszawa: PWN.