#12 Węże – ostatnie starcie (wąż z sacharozy i p-nitroaniliny)

Share

Stężony kwas siarkowy(VI) to bezbarwna, gęsta, oleista ciecz wykazująca silne właściwości higroskopijne. Pod jego wpływem substancje organiczne ulegają odwodnieniu, a w wyniku reakcji powstaje węgiel.

C12H22O11(s)  \overset{H_{2}SO_{4(st.)}}{\rightarrow}  12C(s) + 11H2O(c)

Proces ten jest silnie egzotermiczny. Sacharoza ulega stopieniu i wydziela się para wodna. Mogą również powstawać inne gazowe produkty reakcji np.: CO2 i SO2.

2H2SO4(aq) + C(s) → CO2(g) + 2SO2(g) + 2H2O(g)

Podobnie jak w przypadku węży z sacharozy i wodorowęglanu sodu (#10 Ekologiczne węże Farona) powstający węgiel zostaje „nadmuchany” przez wydzielające się gazy, tworząc czarnego, gąbczastego węża.

Reakcja zwęglania cukru zachodzi stosunkowo powoli. W przypadku zastosowania para-nitroaniliny (Rys. 1) proces zwęglania zachodzi bardzo gwałtownie, wręcz wybuchowo. Ze względu na szybkość tej reakcji, nie zawsze powstające produkty tworzą formę przypominającą węże.

pnanilina1Rysunek 1. Wzór półstrukturalny p-nitroaniliny.

UWAGA! Substancje niebezpieczne:

    • 4-nitroanilina GHS06GHS08
  • Kwas siarkowy(VI) GHS05
Share